Dünyaca ünlü İtalyan yönetmen Guido Anselmi, yaratıcı ve kişisel bir bunalımın ortasındadır. Yeni filmi üzerinde çalışmakta; fakat çocukluk anıları ve cinsel fantezileri tarafından sürekli taciz edilmektedir. Bu yüzden filmine de bir türlü konsantre olamaz. Bu çaresiz halleri, Guido'nun içine kapanmasına neden olur, böylece yönetmen bir tarafından hayatına katkıda bulunan olayları değerlendirir: Çocukluğu, kilise zamanları, aile ilişkileri, yaşamına giren kadınlar ve bunların her birine eşlik eden türlü karabasanlar... Belki de yeni filminin malzemesini bunlar oluşturmalıdır.
Federico Fellini'nin 1963 yılında seyirciyle buluşan filmi Otto e Mezzo, bir yönetmenin yaratıcılık sancılarını karabasanlar ve gündüz düşleri ile harmanlar. Zamandaki geçişler, anılara dönüşler ve geleceğe dair yorumlar birbiriyle iç içedir. Bu da filmi izlemesi zor fakat kült bir film olarak hafızalara kazır. Pek çok önemli yönetmene ilk 10 film tercihi sorulduğunda verilen yanıtların içinde Otto e Mezzo da yer alır. Bunun nedeni; bir taraftan hayal ve gerçeği bir arada başarıyla verebilen en başarılı filmlerden biri olması; diğer taraftan insan psikolojisinin kıvraklığı ve yaratma arzusunun pamuk ipliğine bağlı olduğunu başarıyla aksettirebilmiş bir film olmasıdır. İzlemesi biraz zor bir film, ama asla kötü, sıkıcı ya da 'fazla entel' değil...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder