To the End of Love...

Felaket yorucu bir günün ardından insana 4 dakikada kendini iyi hissettirebilen ne kadar şey sayabilirsiniz ki?
Duygularına dokunup, tüylerini diken diken etmeden beynini infilak etmekten ne kadar daha alıkoyabilir insan?
Bilmiyorum! Sadece düşünüyorum.
4 dakika boyunca düşünüyorum.
Müziği seçiyorum sonunda... Ama en güzel müziği dinlemeyi. Bir süre gözlerimi kapatıyorum, e eşek değil ya, bilinçaltım yavaş yavaş çıkmaya başlıyor su yüzüne. Gülümsüyorum...

Leonard Cohen'in yedinci stüdyo çalışması olarak 1985 yılında yayımlanan 'Various Positions' albümünü Cohen meraklıları bilirler. Benim Cohen geçmişim pek uzak olmasa da, kısa sürede aradaki açığı sağlam kapatmış olmalıyım... İşte bu albümde bir şarkı vardır. 'Dance Me to the End of Love'... Harikuladedir. Ne zaman dinlesem ya da klibini izlesem vücudum aniden reaksiyon verir ve tüylerim diken diken olur. İstemsizce gülerim, sırıtırım... Geleceği düşünmem mesela sözleri geleceğe dair söylemler barındırsa da... Geçmişten de zaten mutluluk veren bir şey çıktığına şahit olmadım şu ana kadar... Kötü anılar zaten kötü; güzel anılar ise artık ulaşılamayacak olduğundan keyif kaçırıcı...

Şimdiki zamanı, o dört dakika boyunca sadece içinde bulunduğum anı dolu dolu yaşarım bu şarkıyla... Sanırım bu, duygu dedikleri şey. Vücudun dışarıya hissettirmediği panik hali...

İşte bu şarkının 'The Civil Wars' tarafından yapılmış cover'ını dinledim geçenlerde. Bir arkadaşım paylaşmış facebook'ta. İlk dinleyişimdi, bayıldım... Cohen'den dinlemeye alışkın olsam da, bu versiyonunu da kolayca sindirdim. Çok güzeldi paylaşayım dedim, tabi düşünceler ben paylaşana kadar şelale oldu aktı gördüğünüz gibi.

Buyurun bu versiyonu da dinleyin... Şarkı sizi de bir yerlere sürükler gibi geliyor bana...
The Civil Wars versiyonu daha kısa, ama doyuruculukta Cohen'e yakın...