Model, Mood On!

Uzun zamandır Model grubuyla alakalı birşeyler karalama isteğim vardı. Yaz sonu olağan İzmir konaklamalarımdan birini yaptığım sırada, evinde kaldığım güzel insan Çağıl'la havanın da bir açıp bir kapamasının verdiği tedirginlikle evde kalıp dışarıya çıkmamaya karar vermiştik. Bilgisayar başında geçen koca bir günün ardından tebdil-i mekanda ferahlık vardır diyerek, yine de bilgisayar odasından çok uzaklaşmadan televizyonun olduğu odaya geçtik; zaplamaya başladık. Televizyon kanalları günün iç karartıcılığını cilalamak istercesine sıkıcı ve boş muhabbetlerle doluydu. Çareyi müzik kanallarında bulduk. MTV'de sıradan Maroon 5, Nirvana gibi seslerle kulağımızdan tüm vücudumuza etkiyen müzikler yavaş yavaş geçiriyor muydu sıkıntımızı ne?

Şu klip güzelmiş...
Bu fena olmamış...
Abi şu şarkıya böyle mi klip seçilir... gibi kritikler havalarda uçuşuyordu. Bir müzik otoritesi değildik elbet ama sıkılınca sağa sola bok atmaya bayılan herkes gibi biz de beğenmediğimiz bir şey çıkacak mı acaba sorusunun meraka gark eden ruh haliyle dakikaları erittik televizyon karşısında... Sonra acıktık haliyle her yapacak işi olmayan adam gibi. Ben zaten yan gelip yatmanın en çok bu kısmını seviyorum a dostlar... Yat, eleştir, yemek ye, dua et! Şaka şaka sonuncusunu hala benle misin diye kontrol etmek için yazdım... Uzatmayalım...

Bonomo kardeşim, çıkışlarda!!!

Mutfakta yemeğimizi afiyetle mideye indirirken, içeriden bizi çağırırcasına bas bas bağıran müzik kanalı, yumuşacık bir tonda, kulaklarımızın pek de aşina olmadığı bir sesi yaymaya başladı. Bu neymiş ya, diye kalktım mutfaktan, salona girdim tekrar... Müzik güzel, solist kız güzel, kızın yanında -ve biraz da arka planda tabi- kalan abiler de bir o kadar ilgi çekici ve marjinal tipler. Diyorlar ki, "Değmessin ellerimiiiiiiz... Buluşmassıııııııın o gözleeer..." Zaten oldum olası bitmişimdir böyle inişinin çıkışının birbirinin üzerine bindiği şarkıları. İyilerdir. Zaten bir nağmeli Can Bonomo, Nev gırtlağı; bir de bindirmeli melodiler... İkisinin koca gönlümde fersahlarca yeri vardır... Yine uzuyor mevzu, toplamakta sıkıntı çekiyorum okur, benle kal...

O gün, böyle, bu grupla geçiverdi. Ben sırasıyla önce grubun adının Model olduğunu, daha sonra bilimum gençliğe hitap eden dizilere sesiyle konukluk ettiğini, Model adının müzik yapımcılarına yapılan "Siz bizim müziğimizle ilgilenmiyorsunuz, siz kendinize model arıyorsunuz!" feryadından çıktığını ve en sonunda da "Aşık cesetler, şekerden tabutlar..." gibi bir güfteye sahip bir başka şarkısının da olduğunu öğreniverdim. Bu öğrendiğim şeylerin bazıları grubu daha da sevmemi sağlarken, bazıları ne yalan söyleyeyim "Acaba ergenlikten çıkamadım mı?" diye kendimi sorgulamama neden oldu. Ama çok takılmadım, üzerinde durmadım... Sonuçta sanat içinde bir yerlere dokunduğu ölçüde sanattır ve kalanı Nazım'ın deyimiyle 'laf-ı güzaf'tır öyle değil mi?

O kadar mutlular ki... Canlarım!

Grupla alakalı veriler bitmek bilmiyordu bir yandan. Sonuçta sosyal medyadır efendim, bir kere trend oldu mu önünü alamazsınız... Böyle böyle daha bir içine girmiş bulunduk Model'in. Eğleniyordum... Ta ki, bu grup 28 Ocak 2012 TV8'de yayınlanan Okan Bayülgen imzalı 'Yalnızlar Diskosu'nda sahne alana kadar.

Programdaki Model, aşığı olduğum bir parçayla çıktı ekranlara. Sonradan öğrendim ki albümünde de cover olarak bu şarkıyı çalmışlar fakat yine de gecenin köründe pat diye karşıma çıkmaları... "Jesus Christ!" diye çığlık attırttı bana... Seviyoruz efendim sizleri... İçimde bir Can Bonomo olmasanız da, Model de canmış... Ne diyeyim...

Yayında çalan parça, işte burada. Kulakların pasına gelsin; Sertab'a da selam olsun!